ROZMYŚLANIE na Uroczystość Trójcy Przenajświętszej. [Karmel - 1910]

†

Wszechmogący, wieczny Boże, który przez wyznawanie prawdziwej Wiary dałeś poznać sługom Twoim chwałę przedwiecznej Trójcy i uwielbiać Jedność w potędze Majestatu: spraw, prosimy, by moc tej Wiary broniła nas od wszelkich przeciwności.
Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

(Modlitwa z Kolekty Mszy Świętej - Dominica Sanctissimæ Trinitatis)

Chwała Ojcu † i Synowi † i Duchowi Świętemu †, jak była na początku
i teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.

„Idąc tedy nauczajcie wszystkie
narody, chrzcząc je w Imię Ojca i Sy
-na i Ducha Świętego". (Mat. 28. 19).

Tajemnica Trójcy Przenajświętszej

wymaga od nas:

1. prostoty w wierze i 2. żarliwości w miłości.

I.

    Zastanów się, dlaczego ta Tajemnica wymaga od nas szczególniejszej, prawie dziecinnej wiary.
    Oto dlatego, że, chociaż za pomocą naturalnego światła rozumu możemy dojść do jasnego przekonania o istności Boga, gdyż wszystkie stworzenia przez swoją rozmaitość i niepojęty porządek, w jakim są ustanowione, wołają do nas: „On nas uczynił, a nie my sami siebie". (Ps. 99- 9), to jednak ta prawda, że Bóg jest jeden w naturze, a troisty w Osobach była, jest i do końca pozostanie niepojętą Tajemnicą, która przechodzi wszelki, nawet najbystrzejszy rozum ludzki.
    Ktokolwiek przeto zastanawia się nad tą Tajemnicą lub o niej mówi, powinien mieć zawsze na pamięci te słowa św. Tomasza: „Mówiąc o Trójcy Przenajświętszej, należy to czynić roztropnie i z wielką pokorą, ponieważ w żadnem rozważaniu niema takiego niebezpieczeństwa zbłądzenia jak tutaj".
    Niebezpieczeństwo to na tem polega, aby nie mieszać trzech Osób Boskich, ani nie pomnażać jednej Ich natury, gdyż Wiara katolicka naucza nas czcić jednego Boga w Trójcy i Trójcę w jednym Bogu.
    Chcąc więc utrzymać tę czystość wiary w Boga w Trójcy jedynego pomiędzy Swojemi dziećmi, ustanowił Kościół Święty Uroczystość Trójcy Przenajświętszej, której jednak nie obchodzi z taką wspaniałością i wystawnością jak inne uroczyste Święta n. p. Boże Narodzenie, Wielkanoc, Boże Ciało i t. d., aby przez to okazać prostotę swej wiary w tę niezgłębioną i niepojętą Tajemnicę.
    Ku uczczeniu tej Trójcy zatwierdził zakon Trynitarzy, na zakończenie każdego psalmu i hymnu w pacierzach kapłańskich dodaje doxologię: „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu.", wszystkie modlitwy, błogosławieństwa i obrzędy czy to we Mszy Świętej czy przy udzielaniu św. Sakramentów kończy w Imię Trójcy Przenajświętszej.

    Rozważając przeto tę Tajemnicę, poddaj całkowicie swój rozum wierze i pełen podziwu wołaj z Apostołem: "O głębokości bogactw, mądrości i wiadomości Boga; jakże nieogarnione są sądy Jego i niedościgłe drogi Jego.". (Rzym II. 33).
    Ciesz się z tego, że możesz służyć tak Wielkiemu Bogu, którego nieskończenie doskonałej istoty żaden rozum nie zdoła pojąć i zwracaj często uwagę na te słowa św. Bernarda:

„Chcieć zbadać Tajemnicę Trójcy Przenajświętszej jest bezrozumną ciekawością i karygodną zuchwałością; wierzyć zaś w Nią i wyznawać Ją, jak Kościół Święty do wierzenia podaje, znaczy tyle co posiadać prawdę i być zupełnie bezpiecznym, nakoniec wpatrywać się w Nią już bez zasłony lecz twarzą w twarz, jak mówi Pismo Święte, jest i będzie po wszystkie wieki największem szczęściem błogosławionych w Niebie".

II.

    Rozważ, że Bóg w Trójcy Świętej jedyny dlatego nam się objawił, abyśmy Go kochali z całego serca, jako jedyne i Najwyższe Dobro nasze, jako nasz ostateczny cel, do którego mamy dążyć i abyśmy Mu wiernie służyli przez doskonałe wypełnianie Jego Świętych Przykazań.
    Cóż może być słuszniejszego, jak abyśmy nadewszystko miłowali tego Boga, od którego pochodzą wszystkie dobrodziejstwa i Łaski, jakieśmy już od Niego otrzymali, jakich ustawicznie doznajemy i jakich się jeszcze spodziewamy!
    On to bez żadnej naszej zasługi, jedynie z czystej Miłości i Dobroci Swojej wyprowadził nas z nicości, obdarzył nas bytem, stworzył nas na obraz i podobieństwo Swoje.
    On nas po upadku w grzech wykupił od śmierci wiecznej, uświęcił przez Sakrament Chrztu Świętego i tylu Łaskami i Darami tak co do ciała jak i do duszy obsypuje w każdej chwili naszego życia.
    Cóż to za Miłość, co za niesłychana Dobroć względem nas grzeszników, którzy przez grzechy nasze zasłużyliśmy na wieczną karę w piekle!
    Dziękuj zatem z całego serca Trójcy Przenajświętszej, że cię dotychczas zachowała od tego strasznego nieszczęścia i staraj się okazać Jej za to prawdziwą wdzięczność.
    Ponieważ zaś za miłość doznaną od drugiego trzeba również płacić miłością, to jakimże żarem miłości powinno pałać twe serce na widok tak niezmiernej Miłości Boga ku tobie!
    A gdyby nawet Bóg nie wyświadczył ci żadnego dobrodziejstwa, to i tak do miłości ku Niemu powinnaby cię zapalić już ta sama prawda, że On jest Najwyższem Dobrem w Samym Sobie i że łączy w Sobie wszystkie przymioty godne miłości jako to: Wszechmoc, Mądrość, Piękność, Dobroć, Miłosierdzie i wszystkie inne doskonałości i to w najwyższym stopniu.
    Jest jeden co do istoty i natury, abyś Go, jako Najwyższe Dobro w Samym Sobie, jedynie i ponad wszystko miłował; jest zaś jeden w trzech Osobach, abyś Go miłował ze wszystkich sił swoich, jako twoje Najwyższe Dobro.
    Ponieważ zaś masz tylko jedno serce, słusznie powinieneś je całkowicie złożyć Bogu w Trójcy jedynemu, jako doskonałą ofiarę całopalną i niejako zatopić je w Jego Świętej Miłości, bo mówi św. Bernard: „Bóg nie chce mieć żadnego wspólnika w naszej miłości, ponieważ nikt nie jest godzien takiej miłości jak On“.

    O Panie, Boże mój, Wszechmocny i Najświętszy, o niewypowiedziana Trójco, uwielbiam Cię z najgłębszą pokorą i składam Ci serdeczne dzięki, że mi pozwalasz podziwiać Cię w tej wspaniałości, jaką mocą Woli Swojej rozlewasz po całym świecie.
    Ty sam objawiłeś mi, żeś jest Bogiem moim, jednym w naturze, a troistym w Osobach.
    Wierzę mocno, o Panie mój, w tę Tajemnicę nad tajemnicami i gotów jestem zawsze wyznać ją przed całym światem, chociaż jej nie rozumiem, bo ona przewyższa wszelki rozum.
    Lecz gdybym ją chciał pojąć, gdzież wtenczas byłaby zasługa mej wiary? gdzie pokorne poddaństwo, którego Ty wymagasz odemnie?
    A nawet chociażbym i chciał, to nie zdołam tego dopiąć, bo Nieskończona Światłość, jaka Cię otacza, zaćmiłaby słabość oka mojego umysłu.
    Lecz ponieważ, o Panie, nie zabraniasz mi wznosić się ku Tobie moją myślą i sercem, oto teraz czynię to jak najchętniej, lecz jedynie dlatego, aby Ci oddać należną cześć i chwałę.
    
    Cześć więc i chwała nieskończona niech będzie Tobie, Ojcze Niebieski, któryś mię stworzył na Swój obraz i podobieństwo!
    Cześć i chwała niech będzie Tobie, Synu Boży, który przez Swą Krew Przenajdroższą i śmierć krzyżową wybawiłeś mię od wiecznego zatracenia i uczynił dziedzicem nieba.
    Cześć i chwała Tobie, Duchu Święty, który duszę moją uświęcasz i zdobisz wszelkimi darami. Cześć, chwała i uwielbienie, miłość i dziękczynienie niech będzie Tobie Ojcze, Synu i Duchu Święty, Ciebie o Boże mój, w Trójcy Świętej jedyny sercem i ustami chwalę, uwielbiam i błogosławię, bo Ty jeden jesteś prawdziwie wielki i prawdziwie godny miłości i chwały. Amen.

__________

DZIECI MATKI BOSKIEJ SZKAPLERZNEJ... 1910. Ss. 438-444.

Nakładem OO. Karmelitów Bosych w Wadowicach
        SUPERIORUM PERMISSU.
L. 2119.
        POZWALAMY DRUKOWAĆ.
    Z Konsystorza Książęco - Biskupiego
W Krakowie, dnia 7. m a r c a 1906.
   (L. S.)               † J. Kard. Puzyna

∗                    ∗

∗

 

..................................................................................................................................................................................