ROZMYŚLANIE na Uroczystość Zielonych Świątek. [Karmel - 1910]

†

Boże, któryś w dniu dzisiejszym pouczył serca wiernych światłem Ducha Świętego, daj nam w tymże Duchu poznać co jest prawe i pociechą Jego zawsze się radować.
Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności tegoż Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

(Modlitwa z Kolekty Mszy Świętej - Dominica Pentecostes)

Zesłanie Ducha Świętego

 

ROZMYŚLANIE

na Uroczystość Zielonych Świątek.

Jeźli mnie kto miłuje, będzie cho-
wał mowę moją, a Ojciec mój umiłuje
go i do niego przyjdziemy, a mieszkanie
u niego uczynimy. (Jan 14. 23).

Duch Święty jest Duchem

1. Miłości i 2. Pokoju.

I.

    Rozważ, że jak Ojcu Niebieskiemu przypisujemy Potęgę, Synowi Bożemu Mądrość, tak Duchowi Świętemu przypisujemy Miłość.
    Ten Duch Boży, jako Trzecia Osoba Trójcy Przenajświętszej, pochodzi od Ojca i Syna przez Miłość, jaką te dwie Osoby nawzajem się miłują.
    Ta Miłość jest Odwieczna, Nieskończona, a równocześnie jest dla Boga jedynym powodem, dla którego Swe stworzenia miłuje i im się udziela.
    Ten najdoskonalszy Duch Miłości, jak spowodował Boga do stworzenia świata, do Wcielenia Syna Bożego, tak również skłania Go do odpuszczania grzechów, do uświęcenia i uszczęśliwienia ludzi.
    Od Niego to pochodzą wszystkie Łaski, których doznajemy codziennie, co godzinę, a nawet w każdej chwili, bo, jak mówi św. Paweł, różności darów są, lecz tenże Duch, który ich udziela; wreszcie przez pośrednictwo tego Ducha Bożego, Ojciec i Syn w szczególniejszy sposób są obecni w duszy sprawiedliwego, tak dalece, że gdyby Bóg, co jest rzeczą niepodobną, nie mógł przebywać w duszy jako w Swem stworzeniu mocą Swojej niezmierzoności, to jednakże powinienby być w niej obecny przez Łaskę, którą dusza sprawiedliwego jest ozdobiona.
    Wyraźnie to wskazał Pan Jezus, mówiąc: „Jeźli mię kto miłuje, Ojciec mój umiłuje go i do niego przyjdziemy, a mieszkanie u niego uczynimy". (Jan 14. 23).

    Biada mi, żem tak późno poznał tę Miłość i tak źle jej dotychczas odpowiadałem!
    Przyjdź, ach przyjdź Duchu Święty, napełnij Łaską Swoją me serce i zapal w niem ogień Twej Boskiej Miłości, aby było godnem mieszkaniem, w którembyś wraz z Ojcem i Synem mógł pozostać.
    O jakąż cześć i wdzięczność powinieneś żywić ku Duchowi Świętemu; przez Niego to także jest rozlana w sercach naszych miłość Boża t. j. ta, którą my kochamy Boga.
    Dzisiaj zstąpił On w postaci ognistych języków, aby nam przez to dać do zrozumienia, że działanie Łask i Darów Jego równa się skutkom ognia: że oświeca rozum, pobudza wolę do dobrego, oczyszcza serce z tego wszystkiego, co przeszkadza w niem Miłości Bożej, że duszę łączy z Sobą jak najściślej i dodaje jej sił, aby chciała i potrafiła wszystko czynić, wszystkiego unikać, wszystko cierpieć, czego i jak Bóg od niej wymaga.
    Czy odczuwasz w sobie podobne skutki Łaski Ducha Świętego?
    Jeżeli tak, to podziękuj Mu za to serdecznie i staraj się przez gorliwe współdziałanie z Jego Łaską pomnażać w sobie tę świętą miłość i ustawicznie ją udoskonalać.
    Wiedz jednak o tern, że prawdziwa miłość nie polega na samych tylko tkliwych i czułych westchnieniach i pragnieniach, lecz na wykonywaniu dobrych uczynków; bo owa miłość, która nie jest czynną, to znaczy, która nie objawia się w uczynkach, nie jest prawdziwą miłością.
    Ogień, ten najżywszy symbol Miłości, nigdy nie chce pozostać w zamknięciu, lecz zawsze stara się wydostać i szersze objąć rozmiary.

II.

    Pomiędzy owocami Ducha Świętego wylicza św. Paweł Apostoł przedewszystkiem: miłość, wesele i pokój, bo jak niegdyś ten Duch Święty uszczęśliwił Apostołów, tak i teraz uszczęśliwia wszystkie serca takiem weselem i takim pokojem w Bogu, że nic na świecie nie jest w stanie zakłócić im tego szczęścia, gdyż dusze te radują się i największą znajdują w tem pociechę, gdy się staną godnemi dla Imienia Jezusowego zelżywości cierpieć.   
    Podobnie jak mało się troszczymy i dbamy, gdy jest wojna lub w ogóle jakieś zamieszanie za granicą, jeżeli tylko we własnym kraju panuje pokój, tak i serce napełnione Duchem Świętym nic nie zważa na to, co się dzieje na zewnątrz, tylko o to się stara, aby samo przez miłość łączyło się z Bogiem.
    Ten pokój jest jednem z najszacowniejszych działań Ducha Świętego, który Swą Łaską sprawia, że ciało poddaje się duchowi, a duch Bogu i dlatego człowiek żyje ustawicznie w najzupełniejszej zgodzie z Najświętszą Wolą Bożą, tak w pomyślności jak i w przeciwnościach.
    Jeżeli więc i ty szczerze pragniesz zakosztować tego pokoju, to musisz zwyciężać swe nieporządne skłonności, gdyż one to jedynie wzniecają burzę w twem sercu i nie dają mu nigdy spoczynku.
    Aby zaś osiągnąć tak kosztowne dobra, nie wzdrygaj się przed żadną ofiarą, nie trać odwagi przed żadną trudnością lub niepowodzeniem.
    Czyń z twej strony, co tylko możesz, aby dojść do tego pokoju, bo jest on największem szczęściem człowieka na ziemi.

    Duch Święty sprawia także, iż w zgodzie żyjemy z bliźnimi, nawet z nieprzyjaciółmi, według tych słów króla Proroka: Z tymi którzy nienawidzą pokoju, byłem spokojny. (Ps. 119. 6 ); nie jakobyśmy pochwalali ich złość i niesprawiedliwość, jaką nam wyrządzają, ale że je cierpliwie znosimy.
    Będąc bowiem Duchem Miłości, sprawia, iż ludzie nawzajem się kochają, chętnie sobie przebaczają urazy i krzywdy i modlą się gorąco, prosząc jedni za drugimi.
    Przeciwnie duch zły jest ojcem niepokoju, zamięszania i niezgody; jest mściwy, uporny i wyniosły, a zmierza tylko do tego, aby każdy chciał wszystko posiadać i wszystko czynić według własnej woli, przez co koniecznie musi się węzeł miłości przerwać i umysły rozdzielić.
    Zastanów się teraz, jakim duchem się kierujesz, a jeżeli spostrzeżesz, że u ciebie biorą górę własny rozum i  własna wola, to się nie dziw, że żyjesz w ustawicznym niepokoju.
    Jeżeli zaś masz szczere pragnienie przynajmniej w przyszłości kosztować słodkich owoców pokoju, tedy musisz się wyrzec własnego zdania i własnej woli, bo tylko opierając się pożądliwościom, nie zaś służąc im, znajduje się prawdziwy pokój serca.
    
    O Najłaskawszy Jezu, Miłośniku Pokoju, zeszlij Ducha Świętego do mego serca, aby je uspokoił i zapalił prawdziwą miłością ku Tobie.
    Użycz mi równocześnie tej Łaski, abym nic innego nie pragnął prócz Ciebie, abym moje nieporządne skłonności mężnie zwyciężał, własnego zdania i własnej woli zupełnie się wyrzekł, a tak serce moje oczyściwszy ze wszystkiego, co Ci się nie podoba, uczynił je dla Ciebie miłem mieszkaniem, sam zaś żył w Twojej Miłości i błogim pokoju. Amen.

DZIECI MATKI BOSKIEJ SZKAPLERZNEJ... 1910. Ss.434-438

∗                    ∗

∗

 

>> NABOŻEŃSTWO DO DUCHA ŚWIĘTEGO. [Karmel - 1910] <<

..................................................................................................................................................................................